İSTİYORUM BU DELİYİ. İcimdeki deli doğuyor. Yıllarca uyuttugum bir deli var icimde. Cok nadir nefes aldırdıgim. Kimseye sezdirmeden yaşattığım deli.. Bu dogum kimseye zarar vermemeli. Evet istediğim bu ama biliyorum bu poyraz sert geçecek. Yaşanması gereken sancılar var. Göze aldım bu sancıları. "İstiyorum bu bebeği" der gibi "istiyorum bu deliyi". Turk filmlerindeki o hastanede doktorlar çıkıyor odamdan. "Bu cocuk doğmamalı." diyorlar. "Bu cocuk onu öldurebilir. Cok riskli." Bilmiyorlar ki sardım aklıma bu kez. Dönüşü yok. Cok zaman kaybettim baba evindeki sallanan koltukta. Tamam kabul hareketsiz değildim. Sallaniyordum bir öne bir geriye, hayallerime dalıp gidebiliyordum ama yetmiyor ki artık. Düşeceğimi bile bile adım atmak istiyorum. Dizlerimi parçalaya parçalaya kalkmak, düşmek.. Sonra tekrar kalkmak.. Papatya falları bakar gibiyim, ne kalacak elimde ? "Seviyor-sevmiyor" ikilisinden en son kalkmak mı benim olacak düşmek mı.. Göze aldım almasına bu falı, göremesem de hikayenin sonunu İSTİYORUM BU DELİYİ. Tek korkum ailemin bu deliyi görecek gücünün olmaması.. Varsa bile bu sancıya onları da ortak etmek acitiyor canımı.