Kışla geliyor büyümeler.
Önce kıyafetler büyüyor. Kabarıyor kalınlaşıyor. Ardından çantalar ayakkabılar eşlik eder hale geliyor kıyafetlere. Ne de olsa uyum uyum diye paralandığımız şu günlerde her şeyin birbirine uyması için çabalıyoruz. Çantanın ayakkabıya uymasını, küpelerin saça, kravatın saate…
Büyümeler yalnız dışarıda olmuyor tabi. Hareketsizlik arttıkça bedenler de büyüyor, kalça da göbekte. Ya kalp eksik mi kalıyor bu büyüme zincirinde? O da kendince büyüyor bu ‘uyum’u bozmamak için. Velhasıl bazı kalpler orantısız büyüyor dostlar. Bedenin taşıyabileceği ağırlıkta değil de aklına estikçe keyfi büyüyor. Onları taşıyan bedenler de ister istemez sabun köpüğü çözümler arıyor. Büyüdü ya kalpleri, eskisinden daha fazlasına yer var ya kalplerinde, olur olmaz insanları da taşıyorlar büyüyen boşluğa. Şıp sevdi edalara aldanırcasına izin veriyorlar girişlere.
Ne bir kontrol,
ne bir vize…
Mülteciler basıyor kalbi karanlık kamyon arkası yaptıkları yolculuklarla.
Zaman durmuyor ki her şey olduğunca kalsın. O ilerledikçe bahar geliyor. Yaz geliyor. Kıyafetler çantalar ayakkabılar derken beden de kalpte küçülmeye başlıyor. Hıh tam da bu noktada muhalif ruhum bir kez daha boy gösteriyor ve uymuyor o sözlere. Hani “geldi bahar ayları gevşer gönül yayları” gibi baharın ve yazın aşkı depreştiğini iddia eden insanların söylediği sözlere. Karşıt ruhum kışları aşık oluyor genelde. Kışları başka bir eli tutmak istiyor, kışları sevişmek, kışları sırnaşmak istiyor. Yaz geldi mi sıcaklar bastı mı gerek kalmıyor ki başka bir tene, kalbe. Bir kere her şeyin küçülmesiyle kalp de küçülüyor ve mültecilere sınır kapısı gözüküyor. Diretenler tevkif ediliyor bedenin kalpten aldığı yetkiye dayanarak. Sonra üşümüyorsun ki bir yazları yalnızken bedende başka bir beden sarsın seni… Ellerini, ayaklarını, burnunu ısıtsın.
Demem o ki gerek yok yaz aşklarına da, ilişkilerine de.
Kış çocuğu olduğumdan mı bilmem, ben kış aşklarını sevenlerdenim dostlar. Kışın tadı, karı, aşkı gerçek kakaolu çikolata gibidir unutmayın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder